Cały świat napełnił się Jej chwałą, a zwłaszcza ludy chrześcijańskie, które wybrały Ją na opiekunkę i opiekunkę królestw, prowincji, diecezji i miast.
Wiele katedr jest poświęconych Bogu w jej imieniu. Nie ma kościoła bez poświęconego jej ołtarza, nie ma kraju ani regionu bez przynajmniej jednego z jej cudownych obrazów, w którym uzdrawiane są wszelkiego rodzaju dolegliwości i osiągane są wszelkiego rodzaju dobrodziejstwa. Wiele bractw i stowarzyszeń czci ją jako patronkę; wiele jest zakonów pod jej imieniem i opieką; liczni są członkowie stowarzyszeń i zakonnicy wszystkich zgromadzeń, którzy ją wychwalają i okazują jej współczucie. Nie ma dziecka, które nie wychwala Jej sepleniąc „Zdrowaś Maryjo”. Nie ma chyba grzesznika, bez względu na to, jak bardzo byłby zatwardziały, który nie miałby w sobie choćby iskierki ufności. Nawet diabły w piekle, bojąc się jej, okazują jej szacunek. ~Święty Ludwik de Montfort
Bitwa pod Lepanto rozegrana 7 października 1571 roku była kluczowym konfliktem morskim, w którym Święta Liga – koalicja różnych katolickich państw morskich – skutecznie pokonała flotę osmańską. Aby podziękować za to zwycięstwo, papież Pius V ustanowił święto Matki Bożej Zwycięskiej, znane później jako święto Matki Bożej Różańcowej.
Nieco ponad sto lat później miała miejsce kolejna krytyczna bitwa. 12 września 1683 roku rozegrała się bitwa pod Wiedniem. Chrześcijańskie siły Świętego Cesarstwa Rzymskiego i Rzeczypospolitej Obojga Narodów pod dowództwem króla Polski Jana III Sobieskiego odniosły zwycięstwo nad znacznie większymi siłami Imperium Osmańskiego. Przed tą bitwą król Jan III Sobieski powierzył swoje wojska Najświętszej Maryi Pannie, odwiedzającej Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej. Zwycięstwo przypisywano jej wstawiennictwu i w dowód wdzięczności papież Innocenty XI wprowadził w następnym roku, 1684, święto Najświętszego Imienia Najświętszej Maryi Panny do kalendarza powszechnego Kościoła.
Oczywiście kult Najświętszego Imienia Najświętszej Maryi Panny nie rozpoczął się w roku 1684. Wcześniej święto to obchodzono w różnych miejscowościach Kościoła, w różnym czasie. Cześć dla imienia Maryi sięga jednak znacznie dalej. Sobór w Efezie w 431 roku nauczał, że Najświętszą Maryję Pannę słusznie nazywano „Matką Bożą” lub „Nosicielką Boga” ( Theotokos ). W VI wieku anielskie pozdrowienie z Łukasza 1:28było powszechnie używane jako modlitwa: „Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą!” W XIV wieku drugą część modlitwy Zdrowaś Maryjo często używano w połączeniu ze słowami: „Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej”. W XVI wieku Sobór Trydencki w swoim katechizmie formalnie zalecał wiernym całą tę modlitwę w jej dzisiejszej postaci.
Opatrznościowa jest także uwaga, że data 12 września przypada wkrótce po tym, jak obchodzimy święto Narodzin Najświętszej Maryi Panny 8 września. Kiedy Rzymianie rządzili Palestyną, był zwyczaj, że nowonarodzonym córkom nadano imiona przy urodzeniu, czyli zaraz po tym. W ten sposób Kościół obchodzi dzień imienia Maryi cztery dni po uroczystości Jej narodzin. Tradycyjnie pierworodnym dzieciom płci męskiej nadano imię i obrzezano w świątyni ósmego dnia po urodzeniu. Dlatego wspomnienie Najświętszego Imienia Jezus obchodzimy 3 stycznia, wkrótce po zakończeniu oktawy Bożego Narodzenia 1 stycznia. Maryja i Jezus jako jedyni mają celebracje liturgiczne ku czci ich imion.
Imiona niosą ze sobą duże znaczenie i znaczenie. Zwracając się do kogoś formalnie i bezpośrednio, często najpierw podaje się jego imię i nazwisko. Imię jednoznacznie identyfikuje i dodaje godności osobie. Z tego powodu modląc się do naszego Pana, powszechną praktyką jest wzywanie Jego imienia: „Jezu!” Podobnie jest z Maryją. Wzywanie Jej po imieniu jest sposobem zwracania się do Niej w sposób osobisty i intymny. Dlatego imiona Jezusa i Marii należy postrzegać i rozumieć jako posiadające moc, zmuszające nas do wzywania ich osobiście, z ufnością w to, kim są.
Kiedy czcimy dziś Najświętsze Imię Najświętszej Maryi Panny, zastanówmy się nad głęboką ufnością, jaką pokładacie w Jej matczynym wstawiennictwie. Królowie i armie wzywali ją do ochrony i zwycięstwa. Grzesznicy szukali u niej matczynej pomocy, aby pokonać swoje słabości. Święci zawierzyli się Jej, wiedząc, że Ona ich wywyższy i przedstawi swemu Boskiemu Synowi. Papieże śpiewali jej pieśni pochwalne. Sobory kościelne nauczały ostatecznie o jej roli w historii zbawienia. Wszyscy, którzy ją wzywają, powinni mieć pewność, że ich modlitwy zostaną wysłuchane. Zwróć się do Niej już dziś, zawierz się Jej wstawiennictwu i miej ufność, że Jej modlitwy wydobędą dla Ciebie obfitość łask i miłosierdzia ze strony Jej Syna.
Najdroższa Matko Maryjo, Matko Boga i moja Matko, kocham Cię i wzywam Cię, abyś przyjęła mnie do swojego matczynego serca, abyś przedstawiła mnie Twojemu Synowi Jezusowi. Twój Syn powierzył mnie Twojej matczynej opiece, gdy wisiał na krzyżu, a ja teraz naśladuję to zawierzenie, oddając się Tobie jako mojej Matce. Proszę wyjednaj dla mnie wszelkie łaski potrzebne do wierności woli Bożej, abym naśladowała wierność, którą Ty okazałaś w swoim życiu. Matko Maryjo, módl się za mną. Jezu ufam Tobie.