Wspomnienie św. Agaty, dziewicy i męczennicy

(Wspomnienie opcjonalne, jeśli przypada w dzień powszedni w okresie Wielkiego Postu)

Podobnie jak w przypadku wielu pierwszych i najbardziej czczonych męczenników w naszym Kościele, bardzo niewiele wiadomo o życiu i śmierci św. Agaty. Urodziła się w Palermo lub Katanii na Sycylii około roku 231 i zmarła śmiercią męczeńską w Katanii około roku 251 podczas prześladowań chrześcijan zarządzonych przez rzymskiego cesarza Decjusza. O wczesnym nabożeństwie do niej świadczy fakt, że jest ona jedną z siedmiu dziewiczych męczennic wymienionych w Kanonie Rzymskim (I Modlitwa Eucharystyczna w dzisiejszym Mszale). Od V lub VI wieku pojawiły się inne szczegóły, hymny, dzieła sztuki i opowieści o jej życiu i śmierci. Jednak większość tego, co napisano o jej życiu, ukazała się wieki później, kwestionując ich historyczną dokładność.

Według tych późniejszych tradycji Agata urodziła się w zamożnej rodzinie szlacheckiej. W wieku piętnastu lat złożyła ślub dziewictwa, decydując się poświęcić siebie i swój majątek wyłącznie Chrystusowi, swemu boskiemu Oblubieńcowi. Ponieważ była bardzo piękna i zamożna, miejscowy rzymski prefekt Kwintianus chciał ją wziąć za żonę z nieczystych powodów i dla zdobycia jej bogactwa. Odmawiała wszelkich jego prób.

Kiedy w roku 250 cesarz Decjusz wydał dekret nakazujący wszystkim obywatelom składanie ofiar rzymskim bogom, Kwintianus wpadł na pewien pomysł. Postanowił, że jeśli aresztuje Agatę i zagrozi jej torturami i śmiercią, wyrzeknie się wiary katolickiej i przyjmie jego propozycję małżeństwa. Zamiast tego pogłębiła swoje oddanie Chrystusowi i po raz kolejny odmówiła Mu, mówiąc: „Jeśli będziesz mi groził dzikimi zwierzętami, wiedz, że w imieniu Chrystusa zostają oswojone; jeśli użyjesz ognia, aniołowie z nieba spuszczą na mnie uzdrawiającą rosę”.

W obliczu kolejnej porażki w kradzieży jej czystości, Quintianus obmyślił inny plan. Uwięził Agatę w miejscowym burdelu, sądząc, że straci dziewictwo, a potem zmieni zdanie. Jednak w tym bezbożnym środowisku pozostała niezłomna w swej czystości i wierze.

Po miesięcznym pobycie w burdelu Agata została ponownie wezwana przed Kwintianusa. Przepełniony wściekłością groził jej torturami i śmiercią. Stawiła mu czoła z odwagą i zachowała spokój, emanując radością z możliwości cierpienia dla Chrystusa. Jej spokojne i radosne usposobienie tylko jeszcze bardziej rozgniewało Kwintianusa, więc kazał ją rozciągnąć na stojaku, rozszarpać jej ciało żelaznymi kapturami, spalić pochodniami i biczować. Wreszcie chory i diaboliczny Kwintianus kazał wykręcić i rozerwać jej piersi, a następnie odciąć. Na to Agata odpowiedziała: „Okrutny, bezbożny, świętokradzki tyranie, czy nie czujesz wstydu torturować kobietę w jej piersiach, ty, który z piersi matki czerpałeś swój pierwszy pokarm? Możesz zniszczyć moje ciało, bo jest słabe i zniszczalne; jednak duszy mojej, od dzieciństwa poświęconej Zbawicielowi, nie możesz dosięgnąć ani zniszczyć”. Po odesłaniu do więzienia w tym okaleczonym stanie Agata widziała, jak ukazał się jej św. Piotr i cudownie uzdrowił jej rany ojcowską miłością. Cela więzienna promieniowała światłem, przerażając i dezorientując strażników.

Cztery dni później Kwintianus ponownie wezwał Agatę. Kiedy pojawiła się przed nim uzdrowiona z ran, Kwintianus był zszokowany, ale jego serce pozostało uparte. Tym razem rozebrał ją do ubrań i kazał przewracać się po rozżarzonych węglach i ostrych kamieniach. Jednak gniew Boży wybuchł i nastąpiło trzęsienie ziemi. Część budynku, w którym się znajdowali, rozpadła się, zabijając dwóch towarzyszy Kwintianusa. Mieszkańcy miasta byli oburzeni tym, co Kwintianus zrobił Agacie i obwiniali go o trzęsienie ziemi. I znów Kwintianus nie ustąpił. Po powrocie do więzienia Agata modliła się i oddała swojego ducha Panu, który przyjął ją do swego niebiańskiego domu.

To szokujące, do czego zdolni są ludzie. Niektórzy są zdolni do najbardziej odrażających, diabelskich i egoistycznych czynów. Inni są w stanie znieść to zło z miłości do Chrystusa z pokojem, siłą i radością. Niezależnie od historycznej dokładności szczegółów życia i śmierci św. Agaty, jej historia w przekazie odsłania potencjał drzemiący w każdym ludzkim sercu. Mamy potencjał bycia wielkimi grzesznikami, potencjał bycia wielkimi świętymi lub czymś pomiędzy. Pozwólcie, aby świadectwo Kwintianusa napełniło wasze serce świętą obawą przed grzechem, a świadectwo świętej Agaty oderwało was od tego „pomiędzy”. Jej odwaga i niezachwiana wierność Chrystusowi oświecały na przestrzeni wieków niezliczone rzesze ludzi. Pewnego dnia w niebie spotkamy prawdziwą Świętą Agatę i z radością będziemy patrzeć na piękno i czystość jej duszy. Staraj się, aby Twoja dusza promieniowała tą samą chwałą dzięki łasce Boga i wierności Jego świętej woli.