Św. Izydor z Sewilli

W roku 653, niecałe dwie dekady po jego śmierci, sobór biskupów w Hiszpanii uznał św. Izydora za „wybitnego nauczyciela naszych czasów i chwałę Kościoła katolickiego”. Uważany jest za jednego z ostatnich Ojców wczesnego Kościoła, który połączył wiarę chrześcijańską i klasyczną edukację.

Izydor urodził się w Kartagenie w Hiszpanii około 560 r. Trójka jego rodzeństwa – bracia Leander i Fulgentius, którzy zostali biskupami, oraz jego siostra Florentina, zakonnica – zostali później wraz z nim kanonizowani jako święci.

Jako arcybiskup Sewilli Leander wywarł istotny wpływ na swojego młodszego brata, pomagając Izydorowi rozwinąć zaangażowanie w studiowanie, modlitwę i intensywną pracę dla dobra Kościoła. Izydor z kolei przyłączył się do misji swojego brata, mającej na celu nawrócenie ogólnie heretyckich Wizygotów, którzy najechali Hiszpanię.

Kiedy św. Leander zmarł około roku 600, jego brat zastąpił go na stanowisku arcybiskupa Sewilli. Izydor odziedziczył po bracie odpowiedzialność za sprawy Kościoła w okresie intensywnych zmian, gdy instytucje zachodniego imperium rzymskiego ustąpiły miejsca kulturze plemion barbarzyńskich.

Dla dobra Kościoła i cywilizacji Izydor był zdecydowany zachować mądrość i wiedzę przeszłości, zachowując owocną syntezę klasycznej kultury rzymskiej i wiary chrześcijańskiej. Zamierzał także zapobiec zrujnowaniu jedności Kościoła w Hiszpanii przez fałszywe nauki.

Odpowiedzialny przede wszystkim za dobro Kościoła, Izydor zabiegał także o dobro wspólne, zachęcając do studiów i rozwoju w takich dziedzinach, jak prawo, medycyna, języki obce i filozofia. Opracował „Etymologię”, pierwszą encyklopedię napisaną z perspektywy katolickiej.

Pod przewodnictwem Izydora szereg soborów lokalnych umocnił ortodoksję Kościoła hiszpańskiego przeciwko błędom dotyczącym Chrystusa i Trójcy. Podkreślono, że konieczne jest systematyczne i wszechstronne kształcenie duchowieństwa, chroniące wiernych przed fałszywą doktryną.

Izydor, płodny w swoich pismach i pilny w rządzeniu Kościołem, nie zaniedbywał służby potrzebującym.

„Istotnie, tak jak powinniśmy kochać Boga w kontemplacji, tak powinniśmy miłować bliźniego czynem” – oświadczył. „Nie można zatem żyć bez obecności jednej i drugiej formy życia, ani nie można żyć bez doświadczenia zarówno jednej, jak i drugiej formy życia”.

W ostatnich miesiącach życia Izydor dał poruszające świadectwo tych słów, intensyfikując swoją działalność charytatywną na rzecz ubogich. Tłumy ludzi w potrzebie przybywały do ​​jego rezydencji z daleka, gdy biskup ofiarował swoje ostatnie uczynki miłosierdzia na ziemi.

Św. Izydor z Sewilli zmarł 4 kwietnia 636 roku. Później mianowany Doktorem Kościoła, ostatnio zaproponowano go na patrona internautów, ze względu na jego determinację, by wykorzystać zgromadzoną wiedzę świata w służbie Bogu. chwała.