Św. Paulin z Noli, biskupa

Poncjusz Meropius Anicius Paulinus, znany prościej jako Paulinus, urodził się w Bordeaux, we współczesnej Francji, w szlacheckiej rodzinie senatorskiej. Bordeaux, wówczas część Cesarstwa Rzymskiego, było głównym ośrodkiem nauki, kultury i handlu. Jako członek szlachty Paulin otrzymałby doskonałe wykształcenie przygotowujące do kariery w służbie cywilnej. Wśród jego nauczycieli był słynny poeta Auzoniusz, u którego studiował literaturę i retorykę. W wieku około dwudziestu trzech lat jego kariera nabrała rozpędu, gdy cesarz rzymski Gracjan mianował go odpowiednim konsulem w Rzymie, co cieszyło się dużym szacunkiem wśród klasy rządzącej. Kilka lat później cesarz mianował go gubernatorem Kampanii, regionu obejmującego Neapol i wiele okolicznych miast, w tym Nolę.

Choć Nola była mniej ważna niż wiele innych miast, kiedy był gubernatorem, Nola przykuła uwagę Paulina, ponieważ mieszczanie darzą wielkim szacunkiem pochowanego tam męczennika z III wieku, św. Feliksa. Święty Feliks był kapłanem, który prawdopodobnie poniósł śmierć męczeńską podczas prześladowań Decjusza lub Waleriana w latach 251–260. Zainspirowany oddaniem miejscowych św. Feliksa, Paulin zbudował drogę, aby ułatwić pielgrzymom dotarcie do jego grobu, a także hospicjum, w którym mogli się zatrzymać. Chociaż Paulin jako namiestnik zajmował ważne stanowisko władzy, wiara i oddanie, jakie lud żywił dla św. Feliksa, wzbudziły w nim pragnienie czegoś większego, co skłoniło go do zgłębienia wiary katolickiej.

Po zabójstwie cesarza rzymskiego Gracjana w 383 r. Paulin przeniósł się do Mediolanu, aby studiować wiarę katolicką, najprawdopodobniej pod okiem św. Ambrożego. Następnie wrócił do Bordeaux, gdzie kontynuował naukę, przyjął chrzest od biskupa i poślubił Terasię, szlachciankę z Barcelony. Silna wiara Terazji wywarła ogromny wpływ na Paulina, pomagając mu zbliżyć się do Chrystusa i przyjąć bardziej radykalne życie modlitwy i ascezy. Niedługo po ślubie Therasia urodziła syna, ale dziecko zmarło w ciągu tygodnia. To głębokie wydarzenie, zamiast doprowadzić ich do gniewu i rozpaczy, skłoniło Paulina i Terazję do pogłębienia swojej pobożności i zaufania do Boga. Poczuli, że Bóg ich wzywa do intensywniejszego życia modlitewnego i ascezy. W rezultacie sprzedali większość swojego majątku, przekazali pieniądze biednym i wspólnie zgodzili się żyć w abstynencji jako mąż i żona.

Podczas pobytu w Barcelonie wiara i dobre uczynki Paulina stały się tak znane, że poproszono go, aby został księdzem. Jego święcenia kapłańskie miały miejsce albo w Barcelonie, albo w Kampanii, gdzie Paulinus był gubernatorem i gdzie po raz pierwszy odkrył wiarę katolicką. W Kampanii Paulin i Therasia osiedlili się w Noli, miejscu pochówku św. Feliksa, ponieważ Paulinus przypisał swoje nawrócenie św. Feliksowi.

W Noli Paulin i jego żona zaczęli szerzyć wiarę, przyjmując nową formę życia monastycznego, którą dzielili i zapraszali innych, aby się przyłączyli. Szerzyli nabożeństwo do św. Feliksa, budując ośrodek klasztorny dla pielgrzymów, miejsca kultu i infrastrukturę pomagającą w zaspokajaniu podstawowych potrzeb. Byli bardzo hojni wobec biednych, choć sami wybrali życie w ubóstwie. Po śmierci Terazji Paulin został wybrany na biskupa Noli około 409 roku, gdy miał około pięćdziesiąt sześć lat. Miał pełnić tę odpowiedzialność aż do swojej śmierci, dwadzieścia dwa lata później.

Jako biskup Noli Paulin nadal szerzył Ewangelię i z wielką hojnością służył biednym. Wykształcenie poetyckie wykorzystał także do napisania wielu wierszy i hymnów o tematyce wiary. Choć wielu go chwaliło, niektórzy kwestionowali mądrość jego chrześcijańskiego powołania. Jego były nauczyciel, wielki poeta Auzoniusz, uważał jego ubóstwo i hojność wobec biednych za irracjonalne, a porzucenie poezji pogańskiej za porzucenie samej poezji. Jednak miłość biskupa Paulina do ubogich była znacznie głębszym uświadomieniem sobie wartości dóbr materialnych i ich przeznaczenia. Jeśli chodzi o wykształcenie poetyckie, biskup Paulin wykorzystał te wrodzone talenty do znacznie wyższego powołania, oddając je na służbę Ewangelii.

Biskup Paulinus napisał wiele listów, z których część istnieje do dziś. Co najważniejsze, utrzymywał pisemną komunikację z wielkim św. Augustynem z Hippony, który wspomniał nawet o Paulinie w swoim chrześcijańskim klasyku „ Miasto Boże” . Ponadto Paulin korespondował ze św. Marcinem z Tours, św. Hieronimem i wieloma innymi. Odnosząc się do pism Paulina, papież Benedykt XVI stwierdził: „Św. Paulin nie pisał traktatów teologicznych, ale jego wiersze i obszerna korespondencja są bogate w przeżywaną teologię, utkaną ze Słowa Bożego, stale badanego jako światło życia. W sposób szczególny wyłania się z nich sens Kościoła jako tajemnicy jedności. Paulin przeżywał komunię przede wszystkim poprzez wyraźne praktykowanie duchowej przyjaźni. Był w tym naprawdę mistrzem, czyniąc swoje życie skrzyżowaniem wybranych duchów…”

Święty Paulin rozpoczął swoje życie od bogactwa, statusu szlacheckiego i władzy cywilnej. Kiedy zobaczył nabożeństwo, jakie wierni darzą św. Feliksa, zdał sobie sprawę, że w życiu chodzi o coś więcej niż tylko zajęcia, które go zajmowały. Kiedy jego żona i on tragicznie przeżyli stratę dziecka, nie użalali się nad sobą ani nie złościli. Małżonkowie wykorzystali stratę jako okazję do pełniejszego poddania się woli Bożej. Kiedy zmarła żona Paulina, ten jeszcze pełniej poświęcił się służbie Bogu i Jego Kościołowi poprzez posługę biskupią i hojność wobec biednych i pielgrzymów. Wykorzystywał swoje wrodzone talenty na chwałę Boga poprzez swoje hymny, poezję i obszerną korespondencję z innymi, a także inspirował innych, aby przyłączyli się do niego w życiu modlitewnym i ascetycznym.

Kiedy dzisiaj oddajemy cześć św. Paulinowi, zastanówmy się nad własną drogą wiary. Patrząc wstecz na życie, zwłaszcza na wyzwania, przed którymi stałeś, czy pozwoliłeś, aby łaska Boża wzmocniła cię w obliczu tych wyzwań, czy też w rezultacie się odwróciłeś? Pozwól, aby św. Paulin inspirował Cię na Twojej drodze, wykorzystując każde wyzwanie i każdy naturalny dar wyłącznie w celu uwielbienia Boga i wypełnienia Jego doskonałej woli.