7 czerwca: Najświętszego Serca Pana Jezusa

Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa

Piątek po drugiej niedzieli po Zesłaniu Ducha Świętego.

Pewnego razu, będąc przed Najświętszym Sakramentem i mając trochę więcej czasu wolnego niż zwykle, poczułem się całkowicie napełniony tą Boską Obecnością i tak mocno nią poruszony, że zapomniałem o sobie i miejscu, w którym się znajdowałem. Oddałam się temu Boskiemu Duchowi i poddałam swoje serce mocy Jego miłości, On pozwolił mi odpocząć na długo na Swojej Boskiej piersi, gdzie odkrył przede mną cuda swojej miłości i niewytłumaczalne tajemnice Swojego Najświętszego Serca które dotychczas przede mną ukrywał. Teraz otworzył mi je po raz pierwszy, ale w sposób tak realny, tak rozsądny, że nie pozostawiło mi to miejsca na wątpliwości, chociaż zawsze boję się oszukać siebie.

Wizja św. Małgorzaty Marii Alacoque

Można powiedzieć, że o nabożeństwie do Najświętszego Serca Jezusowego po raz pierwszy wzmiankowano w Ewangelii Jana, gdy Jan zanotował, że podczas Ostatniej Wieczerzy odchylił się do tyłu i położył głowę na sercu Jezusa. W XIII wieku, 27 grudnia, w święto św. Jana Apostoła, niemiecka siostra zakonna i mistyczka św. Gertruda Wielka miała wizję św. Jana z Jezusem, podczas której omówiła ten moment Ostatniej Wieczerzy. W tej wizji święty Jan powiedział do świętej Gertrudy: „Przyjdź, Oblubienico mojego Mistrza, razem złóżmy głowy na najczulszym łonie Pana, w którym zawarte są wszystkie skarby nieba i ziemi”. Kiedy oparła głowę na Sercu Jezusa, jej dusza była głęboko poruszona pobożnością i powiedziała do św. Jana: „…czy te harmonijne uderzenia, które radują moją duszę, radują także i Twoją, gdy odpoczywałeś podczas Ostatniej Wieczerzy na łonie? Zbawiciela?” Święty Jan odpowiedział: „Tak, słyszałem je, a słodycz moja przeniknęła ich słodycz aż do samego środka”. Święta Gertruda zapytała: „Dlaczego więc w waszej Ewangelii tak mało mówicie o miłosnych tajemnicach Serca Jezusa Chrystusa?” Św. Jan odpowiedział: „Moja służba w pierwszych czasach Kościoła ograniczała się do mówienia o Odwiecznym Słowie… ale dla tych ostatnich czasów zarezerwowana była łaska słuchania wymownego głosu Serca Jezusowego. Na ten głos zmęczony czasem świat odnowi swą młodość, wyrwie się z letargu i na nowo rozpali ciepło Bożej miłości” ( Objawienia św. Gertrudy Wielkiej ).

Około 400 lat później, 27 grudnia 1673 roku, w święto św. Jana Apostoła, francuska zakonnica wizytacyjna klauzurowa, siostra Małgorzata Maria Alacoque, otrzymała pierwszą z czterech wizji, które miały miejsce w ciągu następnych osiemnastu miesięcy, podczas których Jezus objawił swoje Najświętsze Serce i Jego pragnieniem, aby święto zostało ustanowione na jego cześć. Chociaż przez całe życie miała inne wizje i doświadczenia mistyczne, wizje te były bezpośrednio związane z Najświętszym Sercem.

Moje Boskie Serce jest tak namiętnie zakochane w ludziach, że nie może już dłużej pomieścić w sobie płomieni swej żarliwej miłości. Musi ich wylać za pomocą Twoich środków i objawić się im, aby wzbogacić ich swoimi cennymi skarbami, które zawierają wszystkie łaski potrzebne im do ocalenia od zatracenia. Wybrałem cię jako otchłań niegodności i ignorancji, aby dokonać tak wielkiego planu, aby wszystko mogło zostać wykonane przeze Mnie (od pierwszej wizji). On lśnił chwałą; Jego pięć ran świeciło jak pięć słońc. Płomienie tryskały ze wszystkich części Jego świętego człowieczeństwa, ale szczególnie z Jego uwielbionej piersi, która przypominała piec i która otwierając się, ukazała mi swoje kochające i życzliwe Serce, żywe źródło tych płomieni (z drugiej wizji). Oto Serce, które tak umiłowało ludzi, że nie szczędziło niczego, nawet wycieńczenia i wyniszczenia, aby dać świadectwo swojej miłości. W zamian otrzymuję od większości jedynie niewdzięczność z powodu braku szacunku i świętokradztwa, a także chłodu i pogardy, jaką mają wobec Mnie w tym sakramencie miłości. A najbardziej bolesne dla Mnie jest to, że są to serca Mi poświęcone. Dlatego proszę Cię, abyś pierwszy piątek po oktawie Najświętszego Sakramentu przeznaczył na szczególne święto, abyś uczcił Moje Serce, komunikując się w tym dniu i czyniąc zadośćuczynienie za doznaną zniewagę. I obiecuję, że Moje Serce rozszerzy się, aby obficie wylać wpływy swojej miłości na wszystkich, którzy oddają mu ten zaszczyt lub zapewnią jego oddanie (z trzeciej wizji).

W swoich wizjach Jezus złożył także dwanaście obietnic tym, którzy będą czcić Najświętsze Serce:

Udzielę im wszelkich łask niezbędnych dla ich stanu życia. Zaprowadzę pokój w ich rodzinach. Pocieszę ich we wszystkich kłopotach. W Moim Sercu znajdą bezpieczne schronienie przez całe życie, a szczególnie w godzinie swojej śmierci. Wyleję obfite błogosławieństwa na wszystkie ich przedsięwzięcia. Grzesznicy znajdą w Moim Sercu źródło nieskończonego oceanu miłosierdzia. Letnie dusze staną się żarliwe. Żarliwe dusze szybko osiągną wielką doskonałość. Będę błogosławił domy, w których obraz Mojego Serca będzie wystawiony i czczony. Dam kapłanom moc poruszania najbardziej zatwardziałych serc. Imiona tych, którzy szerzą to nabożeństwo, będą zapisane w Moim Sercu i nigdy nie zostaną wymazane. Wszechpotężna miłość Mojego Serca udzieli wszystkim, którzy przyjmą Komunię św. w pierwszy piątek przez dziewięć kolejnych miesięcy, łaskę ostatecznej pokuty; nie umrą pod moim niezadowoleniem ani bez przyjęcia sakramentów; Moje serce będzie dla nich pewnym schronieniem w tej ostatniej godzinie.

Kiedy Siostra Małgorzata Mary opowiedziała przełożonej o swoich wizjach, ta przełożona wątpiła w ich autentyczność i kazała jej spotkać się z kierownikiem duchowym, który również w nie wątpił. Ostatecznie jej spowiednikiem i kierownikiem duchowym został jezuita, ojciec i przyszły święty Claude de la Colombiere. Uznał autentyczność wizji i poświęcił wiele energii szerzeniu tego nabożeństwa.

Zaledwie pięć lat przed ostatnią wizją św. Małgorzaty Marii, w innej części Francji, przyszły święty ojciec Jan Eudes, założyciel Towarzystwa Jezusowego i Maryi, skomponował Mszę ku czci Najświętszego Serca. Ojciec Eudes spędził poprzednie czterdzieści pięć lat swojego kapłaństwa szerząc głębokie nabożeństwo do miłości Boga i osobistego nawrócenia. Dwadzieścia dwa lata wcześniej napisał Mszę ku czci Najświętszego Serca Maryi, a w 1670 r., za zgodą miejscowego biskupa, zaczął odprawiać nowo napisaną Mszę i Oficjum Najświętszego Serca i nadal to propagował. oddanie aż do swojej śmierci dziesięć lat później. Choć ojciec John Eudes i siostra Małgorzata Mary nie znali się, Bóg znał ich obu i posługiwał się nimi, aby szerzyć nabożeństwo do płonącej miłości w Jego Najświętszym Sercu.

Pod koniec życia siostry Małgorzaty Marii jej wspólnota zaczęła obchodzić uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. W 1756 roku, siedemdziesiąt pięć lat po śmierci Małgorzaty Marii, papież Klemens XIII zatwierdził nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusowego, torując drogę do obchodzenia tego święta w różnych prowincjach kościelnych w całej Europie. Dopiero w 1856 roku papież Pius IX umieścił święto Najświętszego Serca Pana Jezusa w powszechnym kalendarzu rzymskim, które należy obchodzić w piątek po Bożym Ciele.

Centralnym przesłaniem nabożeństwa do Najświętszego Serca Jezusa jest nieskończona i współczująca miłość, która wypływa z Serca Jezusa dla całej ludzkości. Podkreśla świętą ofiarę naszego Pana dla naszego zbawienia i zachęca nas, abyśmy odpowiedzieli na Jego miłość. Najświętsze Serce wzywa nas także do zadośćuczynienia za grzechy, zwłaszcza za ludzką obojętność i niewdzięczność wobec Niego. Natura miłości naszego Pana jest taka, że nie może ona pomieścić się w Jego Sercu i z konieczności wybucha. Kiedy Jego miłość zostaje przyjęta, doznaje pocieszenia. Kiedy jest ignorowana, miłość w Jego Sercu rozszerza się i czeka, aby wypłynąć w nadmiarze na każdego, kto chce ją przyjąć.

Kiedy czcimy Najświętsze Serce Jezusa, rozważcie fakt, że miłość Jezusa musi wypływać z Jego Serca. Potrzebuje chętnych odbiorców, którzy otrzymają tę miłość. Pocieszaj Jego serce, będąc jednym z tych odbiorców i odwzajemniając Go miłością. Dzięki temu zdobędziesz niezliczone łaski dla Ciebie i całego świata.

Najświętsze Serce Jezusa, kocham Cię, wielbię Cię i pragnę złożyć głowę na Twoim Najświętszym Sercu, aby przejaw Twojej miłości został przyjęty i abyś był jeszcze bardziej kochany. Błagam o przebaczenie za każde świętokradztwo, obojętność i odrzucenie, jakie spotykasz i modlę się, abym mógł Ci zadośćuczynić. Najświętsze Serce Jezusa, szczególnie błagam o przebaczenie moich grzechów i modlę się, aby wszystkie moje grzechy pochłonął ogień Twojej miłości. Najświętsze Serce Jezusa, ufam Tobie.