Święto Najświętszego Imienia Maryi, obchodzone 12 września, niesie ze sobą bogatą historię i znaczenie duchowe, które odbija się echem na przestrzeni wieków.
To niezwykłe święto ku czci imienia Maryi, Matki Jezusa, podkreśla Jej rolę w świętej historii zbawienia. Początki tego święta sięgają średniowiecza, kiedy imię Maryi stało się centralnym punktem pobożności wśród chrześcijan, symbolizując nadzieję, ochronę i wstawiennictwo.
Historia przybiera dramatyczny obrót w XVI wieku, czasie naznaczonym wojnami i konfliktami. Imperium Habsburgów stanęło w obliczu ogromnego zagrożenia ze strony Imperium Osmańskiego, którego kulminacją była bitwa pod Wiedniem w 1683 r. W żarliwym błaganiu o boską interwencję Święta Liga – sojusz państw chrześcijańskich – zwróciła się do Marii o wstawiennictwo za jej imieniem. Po cudownym zwycięstwie nad Turkami wdzięczność zalała serca wiernych, co doprowadziło do upamiętnienia imienia Maryi jako potężnego źródła siły i schronienia.
W 1683 roku papież Innocenty XI oficjalnie ustanowił to święto, na zawsze łącząc imię Maryi z jej ochronnymi i pielęgnującymi przymiotami. Na przestrzeni wieków znaczenie Najświętszego Imienia Maryi zyskało na znaczeniu, przypominając o Jej niezachwianej miłości i znaczeniu wzywania Jej imienia w potrzebie. Dziś uroczystości obejmują modlitwy, procesje i hymny, tworząc dla wierzących przestrzeń do refleksji nad macierzyńską łaską Maryi i czerpania sił z Jej przykładu, podkreślając, że dzięki Jej imieniu także oni mogą znaleźć pocieszenie w obliczu wyzwań życiowych.
