W bogatej historii Kościoła katolickiego szczególne miejsce zajmują święci irlandzcy, którzy w V i VI wieku tworzyli fundamenty chrześcijaństwa na Zielonej Wyspie. Wśród nich jaśnieje postać św. Ity z Killeedy, zwanej "Matką Przybraną Świętych" - kobiety, która swoją mądrością i duchowością ukształtowała całe pokolenie irlandzkich świętych.
Święta Ita, pierwotnie nazywana Deirdre, przyszła na świat około 475 roku w szlacheckiej rodzinie w hrabstwie Waterford. Jej ojcem był Kennfoelad, wódz klanu Déise, a matką księżniczka Necta. Już od najmłodszych lat wyróżniała się głęboką duchowością i pragnieniem poświęcenia życia Bogu.
Mimo że jako córka wodza miała przed sobą perspektywę wygodnego życia i korzystnego małżeństwa, Ita wybrała inną drogę. Po długich namowach uzyskała zgodę ojca na życie w dziewictwie i opuściła rodzinny dom, by realizować swoje powołanie.
Kierowana Bożym natchnieniem, Ita osiedliła się w miejscu znanym dziś jako Killeedy (Cluain Creadhail) w hrabstwie Limerick. Tam założyła klasztor, który szybko stał się centrum duchowości i edukacji. Wspólnota zakonna pod jej przewodnictwem przyciągała nie tylko kobiety pragnące życia konsekrowanego, ale także młodych chłopców, których rodzice powierzali jej wychowaniu.
Największą sławę przyniosła św. Icie jej rola jako wychowawczyni przyszłych świętych. Najbardziej znanym jej wychowankiem był św. Brendan Żeglarz, którego kształciła od wczesnego dzieciństwa. To właśnie ona wpajała mu wartości, które ukształtowały jego późniejsze życie i posługę.
Ita przekazała swoim uczniom trzy fundamentalne zasady życia duchowego, które do dziś pozostają aktualne:
- Prawdziwa wiara w Trójcę Świętą
- Czyste i niewinne serce
- Wielka miłość i miłosierdzie wobec bliźnich
Święta Ita była znana nie tylko z umiejętności pedagogicznych, ale także z daru proroctwa i mądrości duchowej. Ludzie z całej Irlandii przybywali do Killeedy, szukając jej rad i błogosławieństwa. Jej głęboka duchowość i praktyczna mądrość sprawiły, że stała się jedną z najbardziej wpływowych postaci wczesnego irlandzkiego Kościoła.
Tradycja przypisuje św. Icie liczne cuda. Szczególnie znane są przypadki uzdrowień chorych, którzy przybywali do jej klasztoru. Była szczególnie wzywana w przypadku chorób oczu, a jej wstawiennictwo przynosiło ulgę cierpiącym.
Święta Ita zmarła 15 stycznia 570 roku, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo duchowe. Jest uznawana za drugą najważniejszą świętą Irlandii, zaraz po św. Brygidzie z Kildare. Jej klasztor w Killeedy stał się miejscem pielgrzymek, a jej kult rozprzestrzenił się po całej Irlandii.
Współcześnie św. Ita pozostaje wzorem dla wychowawców i nauczycieli. Jej podejście do edukacji, łączące formację duchową z praktyczną mądrością życiową, może być inspiracją dla współczesnych pedagogów. Szczególnie aktualny wydaje się jej nacisk na rozwijanie nie tylko wiedzy, ale przede wszystkim charakteru i cnót moralnych.
W dzisiejszej Irlandii pamięć o św. Icie jest wciąż żywa. Jej imię noszą liczne szkoły i instytucje edukacyjne. W Killeedy do dziś znajduje się studnia św. Ity, która jest celem pielgrzymek. Wierni przybywają tam, by prosić o wstawiennictwo "Matki Przybranej Świętych" w swoich intencjach.
Historia św. Ity niesie ważne przesłanie dla współczesnego świata. W czasach, gdy edukacja często koncentruje się głównie na przekazywaniu wiedzy, jej przykład przypomina o znaczeniu integralnego rozwoju człowieka. Jej trzy zasady - wiara, czystość serca i miłosierdzie - mogą być drogowskazem dla tych, którzy szukają głębszego sensu życia.
Święta Ita pokazuje również, jak wielką siłę może mieć jedna osoba w kształtowaniu przyszłych pokoleń. Jej wpływ na uczniów, którzy później sami zostali świętymi, świadczy o tym, jak istotną rolę w życiu młodego człowieka odgrywa mądry przewodnik duchowy.
W osobie św. Ity odnajdujemy wzór świętości, która łączy contemplatio et actio - modlitwę i działanie. Jej życie pokazuje, że prawdziwa świętość nie polega na spektakularnych czynach, ale na wiernym wypełnianiu codziennych obowiązków z miłością i oddaniem Bogu.
Wspomnienie liturgiczne św. Ity przypada na 15 stycznia. W tym dniu szczególnie warto przypomnieć sobie jej życie i prosić o jej wstawiennictwo, zwłaszcza w sprawach związanych z wychowaniem i edukacją młodego pokolenia. Jej przykład pokazuje, że święci nie są odległymi, nieosiągalnymi ideałami, ale realnymi przewodnikami na drodze wiary, którzy swoim życiem wskazują nam drogę do Boga.
